Na heel lang plannen en dingen regelen was het opeens dan toch heel snel gegaan. Ineens was het donderdag 2 mei, de dag dat ik naar Amerika zou vertrekken voor mijn vierdejaars strategische stage. De avond ervoor kwamen nog wat vriendinnen langs met lieve cadeautjes (en TonyChocolony). De volgende ochtend werd ik heel luxe met een familietaxi (papa, mama en Nienke) afgezet op Schiphol. Voordat je het weet ben je alweer drie weken druk bezig met je stage!

De mensen hier zijn heel vriendelijk, erg enthousiast, wat wel te verwachten was, en heel erg gericht op sport. Het hangt er wel vanaf in welk deel van Amerika je zit, maar hier in New York en Connecticut is sport een cruciaal onderdeel. Ik woon op dit moment in Greenwich, een van de rijkste buurten van Amerika. De club ligt op tien minuten reizen met de metro.

Wat erg anders is hier is dat je je kaartje op je mobiel kan kopen, en je die pas hoeft te laten zien als er een conducteur langs komt. Nu is het wel zo dat er op elke vier coupés een conducteur is die continu rond loopt om kaartjes te checken. Als je er geen hebt kun je die gewoon op de trein kopen. 

Nu zou je denken, met de trein reizen is niet zo lastig. In principe zou er niets fout kunnen gaan, alleen is het openbaar vervoer in Nederland toch iets soepeler en overzichtelijker. De vier minuten trein die ik elke dag neem naar Port Chester is de trein naar Grand Central. Waar in Nederland duidelijk bij staat of het een sprinter is of een sneltrein is dat hier niet het geval. Je moet goed luisteren naar wat de conducteur roept en als je dat niet hoort (zoals ik) dan heb je pech. Dus zo zat ik op mijn eerste dag in de express naar Grand Central in plaats van in de stoptrein. Gelukkig was er een aardige conducteur die mij een gratis return ticket gaf.

Het was wel een eventvolle ochtend, ik moest uitstappen bij Harlem 125th street om daar een half uur te wachten, toen er vier politiemensen het perron op kwamen gelopen. De trein die net aangekomen was stond 15 minuten stil, daarna kwamen ze er weer uit met een man in de handboeien geslagen. Ik was nog wel op tijd die dag, omdat ik extra vroeg was gegaan om nog te gaan trainen. Die training is  er toen  helaas niet meer van gekomen, maar ik heb wel mijn lesje geleerd en ben daarna niet meer in de verkeerde trein gestapt!

#TeamSanne